De Belgische meisjesdelegatie: op WK in Brazilië (vlnr) Hoara, Maya & Dana
Na het korte tussentijdse verslag ter plaatse is er bij thuiskomst meer tijd voor een nabeschouwing. De laatste vier ronden zit de routine er al goed ingebakken. Het vertrouwen tussen de coach en spelers is de voorbije week goed gegroeid. De coach raakt nu ook meer en meer vertrouwd met het karakter en de speelstijl van de jeugdspelers die hij onder zijn hoede heeft en dat werpt vruchten af. De partijen kunnen beter voorbereid worden en als de voorbereiding ook (deels) op het bord komt kan er vaak gescoord worden. Maya scoorde nog twee punten in de laatste vier ronden en behoudt daarom de (naar Belgische normen) “magische” helft van de punten. België is (nog) geen schaakland en daarom wordt dit als goed beschouwd voor een WK of EK. Ze strandt daarmee op een 32ste plaats met een TPR van 100 elo boven haar start-elo. Ze wint 54 elo door dit tornooi, het meeste van de Belgische delegatie.
Naast het bord leerden ouders en jeugdspelers elkaar ook steeds beter kennen en werden dagelijks activiteiten samen gepland (wandelingen, shopping, zwemmen, alligator- en capibara-spotting, boottochten en restaurantbezoeken). Er zijn veel vriendschapsbanden gemaakt binnen en buiten de eigen delegaties en de bestaande banden zijn versterkt. De buitentemperaturen doen ons nostalgisch terugdenken aan dit warme avontuur.
Wij kijken al uit naar een volgende EK of WK editie. Wie gaat mee ?
bij de start van de 7de ronde tegen de Servische Tamara Jankovic (1874)
Vandaag eindelijk tijd voor een kort verslagje vanuit een bewolkt maar warm (25°C) Florianopolis (afgekort: Floripa), ongeveer 1000 km ten zuiden van São Paulo. Zondag 27 oktober kwamen we na 3 vliegreizen en 26u onderweg op onze bestemming. Gelukkig begon het tornooi pas dinsdag en hadden we nog wat tijd om de jetlag te verteren.
Slechts 4 jongens en 4 meisjes uit België nemen deel, verdeeld over 6 reeksen: U14, G14, U16, G16, U18 en G18. Maya speelt bij de G16 en doet het na 7 ronden iets beter dan haar elo met een TPR van 1729 en 3,5 op 7.
Behalve de drie dagelijkse maaltijden in buffetvorm en het serieuzere werk (voorbereiding in de ochtend, partij om 15u en analyse tot soms laat in de avond) is er nog een weinig tijd voor een korte wandeling, een restaurantbezoek of een (al dan niet nachtelijke) duik in de oceaan.
Pine Beach Belek, een van de hotels voor het EK . Het epicentrum weliswaar, want hier is de speelzaal gelegen.
Zaterdag 5 november 1:30, de schaakclub is nog niet zo lang gesloten, de herfstvakantie loopt op zijn einde, maar niet voor Maya want na vier lange jaren zonder internationaal tornooi mag ze eindelijk nog eens ons land vertegenwoordigen. De reis naar het Turkse mekka van het massatoerisme (Antalya) verloopt, op een half uurtje turbulenties na, zonder problemen. Op de luchthaven bleek de kiosk van het EK echter onvindbaar, niet alleen voor ons, maar ook niemand van het overvloedig aanwezige luchthavenpersoneel had deze gezien. Na een klein uurtje vonden we hem verstopt achter een pilaar, maar helaas onbemand. Na wat logisch redeneren samen met een vader van de Israëlitische delegatie vonden we de persoon van de EK-organisatie die buiten aan het wachten was in plaats van aan de kiosk binnen. Na nog een uurtje kwamen we in het hotel aan waar alles relatief snel in orde kwam. Het was intussen wel al ruim 16 uur lokale tijd, dus de enige eetgelegenheid was de patisserie. Aangezien alles all-inclusive is valt een taartje als laat middagmaal misschien nog economisch te verantwoorden, maar zeker niet pedagogisch. Het gevolg laat zich echter raden. Het hotel (Pine Beach Belek) met veel conferentieruimtes is erg ruim opgezet en biedt plaats voor 2500 personen en heeft alle denkbare en ondenkbare voorzieningen, maar een naaldboom hebben we nog niet gespot, dus we piekeren ons suf waar de naam van het hotel vandaan komt.
De uitgebreide Belgische delegatie
Zondag 5 november: de voormiddag wordt benut om alles verder te verkennen want je zit hier op geen tijd aan je tienduizend stappen. Om 11 uur verzamelt de Belgische delegatie in een patio om de badges van de deelnemers te verdelen en nog een aantal praktische afspraken te overlopen, want voor veel deelnemers is dit een eerste deelname aan een internationaal tornooi. Ben is de coach van Maya en voor het eten wordt de partij nog eens voorbereid op basis van de gevonden partijen van de Turkse tegenstander met ca. 1700 elo. Maya heeft zwart en bereidt zich voor op Siciliaans met c3 (Alapin voor de kenners). Om 15 uur start de eerste partij, de start verloopt vlot al blijkt de meerderheid van de deelnemers de Turkse toespraken niet te verstaan. De voorzitter van de Belgische schaakbond, Geert Bailleul, die hier de functie van deputy arbiter combineert met die van chief anti-cheating arbiter, was zonder microfoon ook niet verstaanbaar voor zo’n grote groep.
De ingang naar de speelzaal.
Maandag 6 november : de slechtste dag weerkundig gezien tot nu toe 16°C en wat regen. Vandaag staat een Française van 1590 op het programma. Maya speelt wit en bereidt de Vienna voor. De opening komt redelijk op het bord en Maya aanvaardt na ruim 4 uur een remise zodat de nul van het bord is. De coach, Ben Dardha (vader van Daniel), was tevreden met de partij. De vrije uren worden verder benut met zwemmen en “hands & brains” (bij gebrek aan een tweede bord) met vrienden van andere Oost-Vlaamse schaakclubs.
Maya tijdens ronde 2 tegen Emma Paralieu
Dinsdag 7 november, de zon straalt opnieuw en nu iedereen de onwennigheid wat van zich afgeschud heeft dreigt er zelfs wat routine in de dagen te sluipen. De maaltijden, de partijen en de voorbereidingen voltrekken zich immers op vaste tijdstippen. Rond 15 uur dompelt het domein zich in een soort gespannen rust die zich naarmate de uren vorderen afneemt vanuit het epicentrum, de speelzaal. Voor de allerkleinsten maakten de organisatoren een ingenieus systeem met een wachtkamer aan de speelzaal die via een camera geprojecteerd wordt aan de uitgang. Zo kunnen de ouders zien wanneer hun telg klaar is met spelen. Via het Whatsapp-nummer op de badge worden de ouders namelijk gewaarschuwd dat ze hun kind kunnen komen afhalen. Een broodnodige verbetering, want ik herinner me nog van andere internationale jeugdkampioenschappen dat ik jonge huilende jeugdspelers van de Belgische delegatie uit een enorme mensenzee moest plukken om hen tot bij hun ouder te brengen. Vandaag staat een Kroatische met 1448 elo op het programma, op papier een haalbare kaart afgaande op de partijen gevonden in de Chessbase databank en her en der op het internet. Na bijna 4 uur komt dan ook het verlossende belsignaal van de hotelkamer. Maya is gewonnen maar nog wat onder de indruk van een foutje in haar eindspel dat de tegenstandster gelukkig over het hoofd zag.
De Belgische meisjesdelegatie: op WK in Brazilië (vlnr) Hoara, Maya & Dana
sfeerbeelden uit Florianopolis (Brazilië)
